صبح من با تو آغاز میشود
و روزم با تو روشن میشود
با من قدم بزن
من صمیمیت دستهایت را
می پرستم و میخواهم و می نویسم
مرا دوست بدار
همانی میشوم که تو میخواهی
آرزویی محال در نوجوانی
که بر حاشیه کتابهایت مینوشتی
و خط خطی های دفتر خاطراتت
آن زمان که در پی دل های آسمانی
شعرها مینوشتی
بگذار از تو بگویم
بانوی محبوب من
نام تو
زیباترین کلام شاعرانه ایست
که بر این صفحه
عاشقانه نقش می بندد
گلویم را به خنجر ِ تکرار روزهای ِ بدون تو سپرده ام..
کی بر می گردی ؟
برگرد ...
های با توام بر گرد
من بیمار نگاه ت هستم
تب دارم
تب دلتنگی
ای مسافر رویا هایم
نمی خواهم تو را هر روز در غروب
در خیالم مشتاقانه جستجو کنم
با عطر ِ جای خالیت در آغوشم بیدار شوم ...
بر گرد ای عشق
ای زیبای خفته ...
برگرد !
آرام جانم !
هیچ موجودی بی انگیزه ی عشق
توان ِ زیستنش نیست
من و تو همیشه در زندگی
چشم براه کرشمه ی ابروی دل و جانی بودیم که
وجود تشنه ی تن و روح ما را
سوار بر موج گلاویز های عاشقانه به ساحل دنج و آرام برساند
چشمان دلت را می خواهم !
چشمانت را ...
به من بسپار
معبودم!
سایبانی از جنس اشک و نماز ...
محرابی از جنس آب و آتش ...
دلی به وسعت دریا ...
چشمانی به خماری نرگس ...
سجده گاهی به وسعت عشق...
می خواهم
تا سجاده ی دل سودایی
بر آن بگسترم و سجده ات کنم...
دستانی گشوده از مهر
سرانگشتانی آغشته به عشق می خواهم
تا نوازشکر تمامی لحظات بی کسی و تنهایی ام باشد...
تا در قنوتم نور نگاهت را با تمامی هستیم تمنا کنم...
و گم شوم در تقدس چشمان عاشقت...
دلباخته ام و عاشق .....
نازنینم !
من در آستان دلت صبورانه ترجمان آیه ی عشقم
و ملتمس طوافی باشکوه بر گرد کعبه ی دلت
وه ! چه محشری خواهد بود از اشک و چرخ و رقص عاشقانه
نزدیکتر از آنی که بگویم بر گرد خانه ی دلت٬ دل
بیقرارم بارها و بارها تا آستان دل سودایی ات
سعی و صفا و مروه کرد و هر بار
مشتاقانه تر رفت و بازگشت
تو اینجایی تو با منی تو خود خود منی تمامی وجودم و
هستی ام و مهمان عزیز تمام لحظاتم....
حصارها را بشکن
خودت را آزاد کن
مرا ببر آنسوی شقایق های رنگی
عاشقی را یادم بده
و بگو که با خوشبختی یک قدم فاصله داریم
و بی هراس از خارهای روزگار
رقص قاصدک ها را
در قهقهه های باد
لبخند بزنیم
مرا ببر
مرا به جایی ببر
که من و تو ، ما باشیم
شبها ماه به من می تابد
خلوتی دوباره دارم با تو
و همه ی جهان را دعوت می کنم
تا به تماشای دونفره هایمان بنشینند
چه شیرین است و چه مهتابی...
تو غرور منی
به تو تکیه می کنم
و اندامم
شکل آغوش تو را می گیرد
تو غرور منی
همیشه
حتی خاطرات رویایی ات
ثانیه هایم را روشن می کند
تو غرور منی
دستهایت همچون درختی پر بار
مرا در اوج نگاه می دارد
من
ریشه هایت را می شناسم
جنگل مهربانی تو با من سخن‌ها می گوید
مهربونم...
مهربونم دوستت دارم
بیشتر از آنچه در کلام بگنجد
و عمیق تر از آنچه که وصف شود
و همیشگی تر از آنچه فکر کنی
مهربونم...
دوستم بدار
تا پایان دنیا
تا آنجا که واژه‌ها انتخاب می شوند
و قافیه‌ها ردیف می شوند
تا سپیده‌دم رنگارنگ بی پایان
مهربونم...
بنواز
سازت را کوک کن
و آهنگ زندگی را
برایم زیبا بنواز
شاد بنواز و دلنشین
و با دستان قدرتمندت
زیباترین موسیقی زندگی را
با احساس پاک و شاعرانه ات بنواز
من به شنیدن صدای عشقت محتاجم...
رویای با تو بودن را نمی توان نوشت
نمی توان سرود
سرشار از احساس ناگفتنی ست
و خواستن های بی انتها
با تو زیستن
قصه ی شیرینی است
به وسعت قلب مهربان تو
و فانوسی است
به روشنی نگاه تو
داستان عاشقی با تو
قصه ای ایست که در وسعت کلام نمی گنجد
و تماشای آبی بیکران دریا
در کنار تو، برای اولین بار
تجربه ایست که در نوشته ها بیان نمی شود
من امشب
برهنه از لباس غصه ها
در آغوش خیالم
عاشقانه با تو
تن پوش تنهایی و دلتنگی را می درم.
بهار، خود تو هستی
بهار ، وجود توست
بهار ،حضور توست
بهار ،بودن توست
بهار
قلب مهربان توست
وقتی در من جوانه میزنی
و سبز میشوی و شکوفا
بهار
نگاه عاشقانه ی توست
وقتی که چشمان ساده و بی آلایشت
عاشقانه به خاطراتت می خندد
بهار
صدای گرم و دلنشین توست
وقتی که پس از فرسنگ ها دوری
مرا
به فنجانی محبت دعوت می کنی
بهار
خاطره ی زیبای با تو بودن است
و من
چه تازه میشوم
و بهاری
وقتی به تو می اندیشم..
ﺑﻮﯼ ﻋﻄﺮ ﻋﺸﻘﺖ
…
ﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ ، ﻗﯿﺪ تمام هوس رانی ها ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﻣﯿﺰﻧﻢ
ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺪﻫﻢ ، ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻝ ﻣﻨﯽ ، ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯿﺪﻫﻢ !فقط نیاز به عشق خودم برای تو را دارم .
ﻣﮕﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ، بی داشتن تو ،زندگی کرد ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺗﻮﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻮﺩﻧﻢ !
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ، ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ها ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁﻣﺪﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ، ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﻋﻄﺮ
ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻤﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﭼﯿﺰﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ، ﺗﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ
ﻭ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮﻡ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﯿﻞ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ
ﺍﯾﺴﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻟﺨﻮﺷﯽ ﻫﺎﯾﻢ …
ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺗﻨﻬﺎﯾﺖ ﻧﻤﯿﮕﺬﺍﺭﻡ ، ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺟﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ،
ﮐﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺟﺎ ﻣﯿﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﻮﺩ ،
ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺑﯽ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﻣﯿﺸﻮﺩ !
ﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻣﯿﺘﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻣﯿﺰﻧﺪ ،
ﻭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯿﺰﻧﺪ ،
ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﻦ
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻦ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ !
ﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺒﺮﻡ ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﺒﺮﻡ ،
ﺗﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﻫﻢ ﯾﺎﺩﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺕ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ.
در میان باور همه که کوچه های عشق خالی از تک درخت های عاشق است،
من درختی یافته ام که هر روز بر روی پیکره اش مشق عشق با نوک مهر می زنم،
در میان باور همه که می گویند اگر از عشق بگویی سکوتی مبهم تو را قورت خواهد داد،
ولی من با فریاد عشق در میان این کوچه باغ پر هیاهو فریاد زدم،
فریاد زدم که دوستت دارم ای ستاره همیشه مهتابی من،
چرا که در این کوچه ها تنها پروانه ها قدم می گذارند که رقص شاپرکها را به وادی عشق تنها به عشق هایی مثل تو تقدیم کنند.
و به راستی که عجب رنگارنگ شدن از طبیعت عشق قشنگ است...
واای چه هوایی
آدم رو هوایی می کند
هوای تو ...
هوای دیدارت ....
هوای شهرت ...
هوای شهرم ....
هوای .........