ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ ... ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ ﻟﺐ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﮔﻨﺎﻩ ... ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻇﻠﻤﺖ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻏﺮﻗﻢ ﺳﺎﺯﺩ ...ﮐﻪ
ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻡ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ ... ﺳﺒﺰ ﺁﻭﯾﺸﻦ ﻭﺣﺸﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺒﯽ ... ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺗﺐ ﺭﻭﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺯﺭﺩ ﮐﺸﺪ .. ﻋﻄﺮ ﺳﺮﺩ ﻧﻔﺴﺶ ﮐﻮﺭﻩ ﯼ
ﺗﺐ ﺳﻮﺯ ﺷﻮﺩ ... ﻫﺮ ﺩﻣﯽ ﺑﺘﮑﺪﻩ ﯼ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺁﻫﻨﮕﯽ ﺯﺩ ... ﺿﺮﺑﺎﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺭﺍ ... ﺑﻪ ﻋﺮﻭﻕ ﺑﺪﻧﻢ ﻣﯽ ﺭﺍﻧﺪ ... ﮔﺮ
ﭼﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺳﮓ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺮﺳﯿﺪ ... ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﺍﮔﺮ ... ﻫﺎﺭ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻤﺎﺭ ﺗﻮ ﺷﻮﻡ ... ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﺧﻮﺍﻧﻢ ... ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ ، ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮ ﻣﺮﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﻧﮑﻦ ... ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻮﺱ .. ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺑﯿﺎ ... ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﭘﯽ
ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻢ...